Το Σωτήριον Έτος 1191 στην πόλη της Ιερουσαλήμ, κατά την περίοδο της 3ης Σταυροφορίας (η 1η και η 2η είχαν μεγάλη επιτυχία και είπαν να το κάνουν τριλογία), γινόταν της κακομοίρας. Ίντριγκες, αντιπαραθέσεις, σκάνδαλα, δολοφονίες… Εδώ ακριβώς (στις δολοφονίες) έρχεται ο Altair να συνεισφέρει. Ο Altair είναι πρόγονος του Desmond, ενός πτωχού πλην τίμιου μπάρμαν, ο οποίος πιάστηκε αιχμάλωτος από μία ερευνητική εταιρεία. Η εταιρεία Abstergo Industries θέλει να δοκιμάσει στον Desmond την νέα της συσκευή, το Animus, για να ανακαλέσει τις μνήμες του από τον προγονό του τον Altair. Γενικά το σενάριο του παιχνιδιού είναι ένα συμπούρμπουλο αλλά καθώς προχωράτε όλα αποκτούν μια λογική και μια συνοχή. Ο Altair εκεί που πήγαινε να κλέψει κάτι ανεκτίμητο (ένα διαμάντι, ένα ρουμπίνι, μια ταμπλέτα για τα κουνούπια) τον κάνουν τσακωτό και αναγκάζεται να σκοτώσει όλους όσους παρευρίσκονταν στην σεμνή εκείνη τελετή. Ο προϊστάμενος του όμως (ο αρχηγός των δολοφόνων ντε!) δεν είναι ευχαριστημένος με την πράξη αυτή γιατί, όπως λέει, αψήφησε τους 3 νόμους της συμμορίας (σύμφωνα με το άρθρο 22, παράγραφο 15 του συντάγματος των Assassins) αλλά επειδή είναι μεγαλόψυχος του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να επανορθώσει (να ’ναι καλά ο άνθρωπος). Του αναθέτει διάφορες αποστολές τις οποίες και φέρνοντας εις πέρας ο Altair ξανακερδίζει την θέση του στην οργάνωση. Στο σενάριο εμπλέκονται οι Ναΐτες ιππότες, οι Τεύτονες, ο Βασιλιάς της Αγγλίας, ο Ναός του Σολωμόντα (ο Mister Bean και ο Λιακόπουλος λείπουν) και άλλα γνωστά ιστορικά πρόσωπα (και κτίρια) με φιλικές συμμετοχές. Εν τω μεταξύ ο Desmond που «ζει» μέσα από τα μάτια του Altair όλη την ιστορία προσπαθεί να καταλάβει γιατί τον έχουν απαγάγει (καλός μουρόχαβλος είναι κι αυτός) και μερικές φορές προσπαθεί και να δραπετεύσει (καλά δεν σφίγγεται κιόλας, μάλλον του καλαρέσει εκεί).
Εσείς ελέγχετε εναλλάξ τον Altair και τον Desmond ανάλογα με την εποχή και με το σενάριο του παιχνιδιού. Ελέγχοντας τον Altair μπορείτε να εξερευνήσετε ελεύθερα ολόκληρη την πόλη. Μπορείτε να ξεγοφιαστείτε στο περπάτημα στα στενοσόκακα της περιοχής ή να γκρεμοτσακιστείτε άφοβα κάνοντας parkour (ναι αυτό που κάνουν τα δωδεκάχρονα και μπαίνουν στο γύψο) από ταράτσα σε ταράτσα και από μπαλκόνι σε μπαλκόνι. Ομολογώ ότι το parkour είναι πολύ ευχάριστος τρόπος μετακίνησης και πολύ απλός αρκεί να χρησιμοποιήσετε τον αναλογικό μοχλό προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και ο Altair πηδάει, σκαρφαλώνει, τρέχει, κρύβεται και γενικά τα κάνει όλα (και συμφέρει). Το σύστημα μάχης είναι επίσης απλοποιημένο μιας και χρησιμοποιείτε ένα και μόνο κουμπί. Ο Desmond από την άλλη μόνο να περπατάει ξέρει (και αυτό όχι με ιδιαίτερη επιτυχία) και να αλληλεπιδρά με κάποια αντικείμενα και ανθρώπους, μέχρι εκεί.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πολύ όμορφα και με τον αέρα της εποχής. Το animation είναι εξίσου καλό και δύσκολα θα δείτε τον Altair να επαναλαμβάνεται στις κινήσεις του. Οι περιοχές που θα εξερευνήσετε είναι γραφικές (σαν την Αράχοβα ένα πράγμα) και λεπτομερείς και θα πιάσετε τον εαυτό σας πολλές φορές να κάνει άσκοπες βόλτες χωρίς να ακολουθεί το σενάριο του παιχνιδιού. Οι χαρακτήρες είναι επίσης πολύ καλοσχεδιασμένοι. Ο Altair φοράει ένα διακριτικό συνολάκι (Dolce & Koudouna 325€) που ολοκληρώνεται με μια κουκούλα που του καλύπτει την καούκα. O Desmond είναι πιο απλά ντυμένος (από την δουλειά τον πήραν τον άνθρωπο) με ένα τζιν και μια μπλουζίτσα (από τα πανέρια της λαϊκής 2,5€).
Ο ήχος είναι επιβλητικός και αποπνέει την φρεσκάδα της εποχής (ναφθαλίνη δηλαδή). Το accent των κατοίκων είναι μια μίξη αγγλο-γαλλικο-αραβο-εβραϊκών που μας δείχνει ότι η Μέση Ανατολή δεν έχει Linguaphone ούτε και παράρτημα Στρατηγάκη.
Είναι must buy πρώτης γενιάς τίτλος των PS3 και 360 που σέβεται την ιστορία και τον εαυτό του (μη με ρωτήσετε από πού το κατάλαβα αυτό).
Πάω να προσκυνήσω τους ιερούς τόπους…που πάτησε ο Altair!
