Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα. Τέτοια σκοτάδια ούτε στον Άδη όταν έχει σιωπητήριο ...Το Soul Reaver είναι το δεύτερο επεισόδιο της σειράς Legacy of Kain και διαδέχεται το Blood Omen. Αναλαμβάνετε τον ρόλο του Raziel (και όχι του Kain όπως στο πρώτο παιχνίδι), ο οποίος είναι το δεξί χέρι του Kain (που είναι πλέον ο απόλυτος άρχοντας του Nosgoth). Στο εισαγωγικό βίντεο βλέπουμε τον Raziel να τιμωρείται με την ποινή της εσχάτης προδοσίας επειδή τόλμησε να εξελιχθεί , όντας βρικόλακας, πριν από τον Kain, βγάζοντας φτερά (πως τόλμησε;). Ο Kain, λοιπόν ως δίκαιος και δημοκράτης, τύραννος (;;;) του τσακίζει τα φτερά και τον ρίχνει στην λίμνη της αβύσσου (είναι ένα από τα καλύτερα intro που έχω δει σε video game – και δεν υπερβάλω). Ο Raziel όμως ποτέ δεν πεθαίνει (σαν την Ελλάδα), επιζεί και καταλήγει στα βάθη της αβύσσου από όπου και σώζεται, από έναν αρχαίο θεό, σαν ένα μπλε απομεινάρι του προηγούμενου εαυτού του (πως θα ήταν τα στρουμφάκια αν ζούσαν στην Raccoon City πριν την ατομική βόμβα; – κάπως έτσι). Ο θεός αυτός λοιπόν τον ξαναστέλνει πίσω στον Nosgoth για να πάρει την εκδίκηση του. Δεν είναι ακριβώς ζωντανός αλλά ακόμη και αν χάσει όλη του την ενέργεια και πάλι δεν “πεθαίνει” (ούτε ο Highlander τέτοια ανθεκτικότητα) αλλά περνάει σε ένα άλλο, πνευματικό επίπεδο στο οποίο ζουν ψυχές από τις οποίες και τρέφεται για να επιστρέψει στην υλική του υπόσταση (ούτε ο Φώσκολος να το είχε γράψει).
Τα γραφικά είναι πολύ ατμοσφαιρικά μέσα στην καταχνιά και την μουρτζουφλιά. Αποχρώσεις του μαύρου και του... μαύρου δίνουν ένα τόνο μαυρίλας (πλούσια χρωματική παλέτα) που αποσκοπεί να αφαιρέσει κάθε αίσθηση χαράς και ευτυχίας από την ψυχή σας και να σας βάλει στο κλίμα του Nosgoth. Η μετάβαση στον πνευματικό κόσμο είναι εντυπωσιακή και μας αποκαλύπτει μια παράλληλη πραγματικότητα διαφορετική από αυτή του υλικού κόσμου.
Ο χειρισμός είναι πολύ καλός και εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του dual shock όσον αφορά τους αναλογικούς μοχλούς τουλάχιστον.. Το gameplay του παιχνιδιού συγκρίθηκε με το Tomb Raider, όπως όλα τα action/adventure στα μέσα της δεκαετίας του '90 (είναι και της ίδιας εταιρείας, άλλο που δεν θέλανε). Μην δούνε ελεύθερη κίνηση σε τρισδιάστατο περιβάλλον, αμέσως goth Tomb Raider.Το σημείο που ξεχωρίζει το παιχνίδι είναι ο ήχος. Προσεγμένα voice-overs με βαθιές, χαρακτηριστικές φωνές που σε ανατριχιάζουν και μουσική που σε υποβάλλει.Ο συγκεκριμένος τίτλος αλλά και ολόκληρη η σειρά Legacy of Kain έχει πολύ καλογραμμένο και βαθύ σενάριο και είναι κατά την άποψη μου άξια να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους πάρα τα χρόνακια τους!
