Ε ναι μετά από αυτό μπορείς να βγεις σε ένα οποιοδήποτε gaming forum και να βροντοφωνάξεις «έπαιξα ένα παιχνίδι που λέγεται “Σκύλος τρώει σκύλο”» και δεν είναι μόνο ότι κανείς δεν θα σε περάσει για τρελό αλλά θα σε επιβραβεύσουν που αφιέρωσες χρόνο για να παίξεις ένα τόσο ποιοτικό και πρωτότυπο παιχνίδι (και όχι μόνο τα Fifia και τα Killzonia αυτού του κόσμου)!
Ο Jimmy Hopkins, ο 15χρονος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί (μεταξύ μας είναι λίγο κωλόπαιδο). Οι γονείς του (η μάνα του που μόλις έκανε τον 6ο γάμος της…, και ο πατριός του ένα ακμαιότατο 60χρονο ραμολί) θέλουν να τον ξεφορτωθούν για να πάνε μήνα του μέλιτος. Τον παρατάνε, λοιπόν, μπροστά από το Bullworth Academy, ένα εσώκλειστο σχολείο, και φεύγουν για Μαλδίβες (δεν μας το λέει το παιχνίδι αλλά είπα να βάλω μια εξωτική πινελιά). Στο σχολείο βρίσκεται αντιμέτωπος με όλα τα στερεότυπα της αμερικάνικης υποκουλτούρας, του δυτικού κινηματογράφου που ελλοχεύουν τον ιμπεριαλισμό και την απαλλοτρίωση των παραδοσιακών αξιών (επίσης νόμος είναι το δίκιο του εργάτη) συγγνώμη ξύπνησε ο Φιντέλ μέσα μου!
Σπασικλάκια, σφίχτιδες, ψωνισμένα πλουσιόπαιδα και αλητάκια (πολύ ελεύθερη μετάφραση των ορίτζιναλ λέξεων) θέλουν να πέσουν να τον φάνε. Ακόμη και οι καθηγητές με αρχηγό τον λυκειάρχη θέλουν να τον βλέπουν να τυραννιέται. Εσείς όμως Κύριος (με κάπα κεφαλαίο - για οποίον δεν το κατάλαβε) παρακολουθείτε τα μαθήματα σας ανελλιπώς (και είστε και άριστος σε αυτά – καλά υπάρχει ένα πρόβλημα στην ορθογραφία αλλά δεν είστε και ο Μπαμπινιώτης) και πέφτετε για ύπνο σύμφωνα με το πρόγραμμα του σχολείου. Αλλά για να επιβιώσετε κάνετε και τα χατίρια στους συμμαθητές σας (με ακριβό αντάλλαγμα φυσικά, δεν είναι Animal Crossing εδώ – ό,τι έχετε ευχαρίστηση!). Αν ο Jimmy βοηθήσει μια κοπέλα να πάρει πίσω κάτι που της έκλεψαν αυτή θα του δώσει ένα φιλί (καταξοδεύτηκε!). Αν βοηθήσει ένα σπασικλάκι να εκδικηθεί κάποιον που του φέρθηκε άσχημα αυτός θα τον βοηθήσει στα μαθήματα του και πάει λέγοντας. Επικρατεί γενικώς το «δούναι και λαβείν» στο παιχνίδι.
Μπορείτε να συνάπτετε σχέσεις με τα κορίτσια του σχολείου (ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχρινές – όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει ο Τζίμης ο σαβ******μης), αλλά και με τα αγόρια (ωραίο το φουστάνι σου Γιώργο μου!). Υπάρχει μια ελευθερία στο παιχνίδι, όπως στα περισσότερα της Rockstar, όχι μόνο στον χώρο αλλά και στην συμπεριφορά. Εκτός σχολείου υπάρχει μια ολόκληρη πόλη να εξερευνήσετε. GTA: School το χαρακτήρισαν πολλοί όταν κυκλοφόρησε και δεν είχαν και άδικο.
Στον οπτικό τομέα (μεσ’ την κλισαδούρα είμαι σήμερα) το παιχνίδι είναι γοητευτικό! Στο 360 δίνει ρέστα αλλά και στις άλλες κονσόλες δεν θα σας απογοητεύσει (μπορεί να μην δίνει ρέστα αλλά θα κεράσει μια λεμονίτα). Οι χαρακτήρες είναι όλοι τους μοναδικοί, σε όλο το παιχνίδι δεν θα συναντήσετε ούτε διδυμάκια ουτε δεκαδυμάκια όπως πχ σε άλλα sand-box παιχνίδια. Η μουσική είναι όπως την περιμένεις από την Rockstar. Εγκλιματισμένη με το παιχνίδι και χωρίς να εκνευρίζει όπως πχ σε άλλα sand-box παιχνίδια. Ο χειρισμός είναι επίσης πολύ καλός και με απόκριση (αν και επειδή χρησιμοποιεί όλο το χειριστήριο το ρημαδοπαίχνιδο θέλει τον χρόνο του) χωρίς όμως να μπερδεύει τον παίχτη όπως πχ σε άλλα sand-box παιχνίδια (deja-vu - κάπου το έχω ξαναπεί αυτό)
Τι να γράψω στο επίλογο ότι το προτείνω ανεπιφύλαχτα; ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! Το συστήνουν 87 κατασκευαστές πλυντηρίων (σύμφωνα με το GamesRankings στο οποίο έχει σκορ 87% από 87 reviewers) εγώ θα πω το αντίθετο!
Back to school (φτου φτου μακριά από μας)
