Is it a bird? Is it a plane? No it's Shadow Man!!! Ο άνθρωπος σκιά, ο άνθρωπος που είναι πιο γρήγορος από το όπλο του (δεν είναι κλεμμένο, ποιος Lucky Luke;), ο άνθρωπος αράχνη (damn κι αυτό το πρόλαβαν). Ο Shadow Man ήταν ένας κοινός θνητός που έπεσαν στα χέρια του 20.000$ και χωρίς να ξέρει που ανήκουν τα σπαταλάει με την οικογένειά του, τον βρίσκουν οι κάτοχοι και απειλούν να σκοτώσουν αυτόν και την οικογένειά του, αυτός αντί να πάει στην αστυνομία πηγαίνει σε μια μάγισσα (καλό αμερικανάκι του λόγου του) για να τους δέσει με μάγια (αφού δεν έκανε ολόκληρη την συμμορία να τον ερωτευτεί πάλι καλά), τα μάγια πιάσανε αλλά μόνο για εκείνον και έτσι η συμμορία σκοτώνει την οικογένεια του και τραυματίζει εκείνον. Πέφτει σε κώμα και όταν ξυπνάει δεν θυμάται τίποτα, η μάγισσα όμως που τον βοήθησε τον κάνει zombie αλλά τον σώζει μια άλλη μάγισσα με ειδικότητα στο βουντού η οποία του χώνει ένα κειμήλιο/μπιμπελό/σουβενίρ στην καρδιά (μπορεί και στην σπλήνα όρκο δεν παίρνω) και τον κάνει τον Shadow Man. Εδώ δεν μιλάμε για απλό σενάριο... Το Lost ωχριά μπροστά του, η Λάμψη δεν βγαίνει από το σπίτι, η Candy Candy κάνει μπούκλα το μαλλί (άσχετο). Καλπάζουσα φαντασία ανακατεμένη με μεγάλη δόση laxatol και διουρητικών.
Το Shadow Man βάζει στο μπλέντερ το βουντού, την Αποκάλυψη μέχρι και τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη για να δημιουργήσει έναν ζοφερό και συνάμα ανατριχιαστικό κόσμο γεμάτο με αποκρυφισμό και σκοτεινή μαγεία (σιγά τσουτσουριάσαμε). Είναι τόσο υπερβολικό το θέμα και προσπαθεί τόσο πολύ το παιχνίδι να βάλει όσα περισσότερα “σκοτεινά σημεία” στην ιστορία που δεν πολυκαταφέρνει να πετύχει τον σκοπό του. Αν κυκλοφορώ στον δρόμο φορώντας μαύρα ρούχα (μαύρα φρύδια, μαύρα κατσαρά μαλλιά) μεγάλους σταυρούς, σκιές (στα μάτια ντε) και βάζω στη διαπασών goth φυσικό είναι να μην πείσω και πολύ κόσμο. Κάπως έτσι και το παιχνίδι. Υπερπαίζει και δεν συμμαζεύεται...
Ως action adventure έχει τον αναμενόμενο χειρισμό που είναι πολύ καλός, εκτός της έκδοσης του PlayStation που είναι για φάσκελα. Τόσο χάλια απόκριση σε παιχνίδι έχω να συναντήσω από... μάλλον δεν έχω συναντήσει τόσο χάλια απόκριση στον χειρισμό κανενός άλλου παιχνιδιού, ναι τόσο χάλια. Οι εκδόσεις για Ν64 και Dreamcast είναι μια χαρά (ευτυχώς). Τα γραφικά είναι σε αποσύνθεση. Μούχλα, σκουριά, βάλτοι, νεκροταφεία, ψυχοπλάκωμα μας έπιασε κύριοι της Acclaim (R.I.P.) βάλτε και καμιά πίστα στα λιβάδια με τις πασχαλίτσες να χαρεί η ψυχούλα μας.Καλούτσικο game για μέρες με πολύ βαρεμάρα, που το internet έχει πέσει, η TV έχει επαναλήψεις, το ραδιόφωνο αφιέρωμα στα 50’s, η κοπέλα περίοδο και έχεις τερματίσει όλα τα παιχνίδια σου…
Τότε ναι, μπορεί να απολαύσεις τα πρώτα 10 λεπτά, μετά δυστυχώς σταματάει το loading και ξεκινάει το παιχνίδι…
